του Γιώργου Καζολέα, δικηγόρου

Ο εξαναγκασμός εργαζόμενου σε παραίτηση συναντάται όλο και συχνότερα στις εργασιακές σχέσεις καθώς αφήνεται από το νόμο ένα πεδίο δεκτικό για εκατέρωθεν αντικρουόμενους ισχυρισμούς και μαρτυρίες, με τελικό κριτή το δικαστή που θα εξετάσει όλα τα στοιχεία της υπόθεσης.

Σύμφωνα με το άρθρο 7 του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου (Ν.24/67), όπως ισχύει:

1.Όταν ο εργοδοτούμενος νομίμως τερματίζη την απασχόλησιν του παρ’ εργοδότη λόγω της διαγωγής του εργοδότη, τότε ο τερματισμός ούτος θεωρείται ως τερματισμός υπό του εργοδότου υπό την έννοια του άρθρου 3. (Δικαίωμα του εργοδοτουμένου εις αποζημίωσιν επί τω τερματισμώ της απασχολήσεως του)

2.Καθ’ οιανδήποτε ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών διαδικασίαν δυνάμει του παρόντος άρθρου τεκμαίρεται, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, ότι ο εργοδοτούμενος δεν ετερμάτισε την απασχόλησιν του νομίμως.

Με τη συγκεκριμένη διάταξη, καθιερώνεται νόμιμο μαχητό τεκμήριο δυνάμει του οποίου ο εργαζόμενος θα πρέπει να αποδείξει ότι νόμιμα τερματίζει την απασχόληση του, λόγω της διαγωγής του εργοδότη.

Πότε υπάρχει εξαναγκασμός σε παραίτηση λόγω της διαγωγής του εργοδότη, έχει αποφασιστεί σε σειρά δικαστικών υποθέσεων.

Αποφασιστικής σημασίας είναι το εάν ο εργοδότης έχει διαγωγή, η οποία συνιστά σημαντική παράβαση βασικών όρων της σύμβασης εργασίας ή που δείχνει ότι ο εργοδότης δεν προτίθεται πλέον να δεσμεύεται από ένα ή περισσότερους ουσιώδους όρους αυτής με αποτέλεσμα ο εργοδοτούμενος να θεωρεί τον εαυτό του αποδεσμευμένο από οποιαδήποτε περαιτέρω εκτέλεση των καθηκόντων του. Αν το κάνει αυτό τότε τερματίζει τη σύμβαση λόγω της διαγωγής του εργοδότη, επομένως εξαναγκάζεται σε παραίτηση.  

Το πλέον συχνό φαινόμενο είναι η εκ μέρους του εργοδότη μονομερής μεταβολή ουσιωδών όρων της σύμβασης εργασίας εις βάρος του εργαζόμενου. Αυτή μπορεί να συνίσταται σε μη νόμιμη αύξηση ωρών εργασίας, αλλαγή πόστου εργασίας ή υποβιβασμός εργαζόμενου σε κατώτερη θέση, αλλαγή καθηκόντων μη προβλεπόμενων από τη σύμβαση, αλλαγή τόπου εργασίας (ιδίως σε επιχειρήσεις με υποκαταστήματα) και φυσικά μείωση μισθού που αποτελεί προσφιλή εργοδοτική πρακτική.

Η επίκληση της πανδημίας του κορωνοϊού αποτελεί ένα από τα βασικά προσχήματα που χρησιμοποιούν ορισμένοι εργοδότες για να τροποποιήσουν μονομερώς βασικούς όρους εργασίας των εργοδοτούμενων με απώτερο σκοπό να οδηγήσουν σε εξαναγκασμό σε παραίτηση και με αυτόν τον τρόπο να αποφύγουν τις αποζημιώσεις της απόλυσης. Υπολογίζουν παράλληλα στη διστακτικότητα ή το φόβο των υπαλλήλων να στραφούν κατά της επιχείρησης που θεωρούν ότι έτσι εντάσσονται σε μια άτυπη «μαύρη λίστα» που θα δυσχεράνει την αναζήτηση της επόμενης εργασίας.

Η λογική όμως αυτή θα πρέπει να αποκρουσθεί καθώς μια τέτοια αντιμετώπιση θα οδηγεί ολοένα σε συρρίκνωση και περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων και θα ενθαρρύνει παράλληλα τους εργοδότες να εφαρμόζουν αντίστοιχες πρακτικές. Η αποζημίωση σε περιπτώσεις εξαναγκασμού σε παραίτηση αποτελεί νόμιμο δικαίωμα του εργαζομένου που αξίζει να διεκδικηθεί δυναμικά.

*Το παρόν άρθρο έχει μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα- Για ειδικότερες νομικές συμβουλές για το θέμα αυτό καθώς και για κάθε ζήτημα εργατικού δικαίου επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλ. +357 22272360 και στο email : info@dplawcyprus.com