του Γιώργου Καζολέα, δικηγόρου σε Σ.Διονυσίου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ
H οικονομική κρίση που έχουν επιφέρει οι συνέπειες των μέτρων αντιμετώπισης της εξάπλωσης του κορωνοϊού έχει επηρεάσει το σύνολο των δανειοληπτών και όχι μόνο τους συνεπείς δανειολήπτες, οι οποίοι έτυχαν προστασίας από το κυβερνητικό μέτρο αναστολής των δόσεων μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους.
Αυτό αναγνωρίζει σε επιστολή της στις 6 Απριλίου 2020 προς τις εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων και η Κεντρική Τράπεζα Κύπρου, όπου καλεί τις εταιρείες να προβούν «σε βιώσιμες αναδιαρθρώσεις, χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες, δίνοντας τη δυνατότητα στους συνεργάσιμους δανειολήπτες να ανταπεξέλθουν της πρωτόγνωρης και δύσκολης αυτής περιόδου». Στην επιστολή σημειώνεται ακόμα ότι «συστήνεται η αποφυγή της επιβολής χρεώσεων κατά τη διαδικασία αναδιάρθρωσης οι οποίες να μην είναι πλήρως επεξηγημένες και συγχρόνως κατανοητές από το δανειολήπτη».
Επίσης η ΚΤΚ συστήνει στις εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων στη στρατηγική που εφαρμόζουν για τη διαχείριση καθυστερήσεων να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες οικονομικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πλείστοι των δανειοληπτών που έχουν επηρεαστεί αρνητικά από τις συνέπειες του COVID-19 και οι πολιτικές και διαδικασίες τους να αναθεωρηθούν προς το σκοπό αυτό.
Οι συστάσεις της ΚΤΚ προς τις εταιρείες διαχείρισης των λεγόμενων κόκκινων δανείων, κινούνται μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο δεν είναι δεσμευτικές για αυτές και ούτε υποχρεούνται να τις λάβουν υπόψη και να τις εφαρμόσουν. Η κυβέρνηση έπρεπε να είχε λάβει νομοθετικά μέτρα προστασίας μεγαλύτερου αριθμού δανειοληπτών. Άλλωστε οι τράπεζες δεν θα χαρίσουν ούτε σεντ, απλά θα ανασταλεί η πληρωμή των δανείων. Και όπως είναι γνωστό δεν θα χάσουν και κανένα τόκο.
Η εξαίρεση από το μέτρο της αναστολής δανείων , των δανειοληπτών, τα δάνεια των οποίων δεν εξυπηρετήθηκαν έστω και για δύο μήνες πριν την έναρξη των μέτρων για τον κορωνοϊό, καθώς και εκείνων που έχουν λόγω οικονομικής δυσχέρειας μη εξυπηρετούμενα δάνεια, δημιουργεί σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και έντονη κοινωνική αδικία καθώς για άλλη μια φορά οι πιο αδύναμοι αφέθηκαν αβοήθητοι και έκθετοι στις επιθετικές πολιτικές των εταιρειών διαχείρισης πιστώσεων και των τραπεζών.